Türkiye’nin önemli organizasyonlarından biri de G-20 zirvesiydi. Dünya liderlerini toplayan bu organizasyon kişisel bir mesele değil ülke meselesi olmalıydı. RTE/AKP yönetiminin yanlış dış politika ve NeoOsmanlı halüsinasyonu sonucu resmi rakamlara göre 2.5 milyon Suriyeli mülteci sorununu konuşacak en önemli organizasyondu.  Erdoğan “mültecilere sınırı açarım” şantajını en önemli koz görüyordu. Tüm planlarını buna göre yaptı. Zirveyi de tekeline aldı. Bu zamana kadar Başbakanlık düzeyinde temsil edilen Türkiye ilk kez Cumhurbaşkanlığı düzeyinde zirvede yer alıyordu. Çünkü Erdoğan öyle istemişti. İzole edilen Başbakan Davutoğlu bir kez daha figüran kalıyordu. Erdoğan’ın mültecileri “salarım ha” stratejisi ilk günden etkisizleşti. IŞİD’in Paris katliamı ile birlikte sınırlar mültecilere kapandı. Erdoğan’ın başka da stratejisi yoktu. Hayalini kurduğu güvenli bölge de zirve süresince peşinden koştuğu Obama’nın dudakları arasında kaybolup gitti.

Zirveden geriye Erdoğan’ın feodal dar kadrosunun hoş sedası kaldı. Erdoğan’ın  yanında eşi Emine Erdoğan, damadı Berat Albayrak ve kızı Sümeyye Erdoğan vardı. Berat Albayrak ABD heyetiyle yapılan görüşmede baş köşede kızı Sümeyye Erdoğan da hiçbir resmi sıfatı olmamasına rağmen annesiyle her organizasyonda yer aldı.

G-20 gibi Türkiye’nin ekonomik/siyasal kazanım elde edeceği önemli bir organizasyon sadece Erdoğan’ın ve feodal dar kadrosunun boy gösterdiği NeoTürkiye gösterisi oldu.